Przedstawiam Państwu Medytację Ignacjańską - chrześcijańską alternatywę dla rozpowszechniającej się fali medytacji wschodu. Autorem jest św. Ignacy Loyola, którego teksty w "Ćwiczeniach duchownych" pozwalają pogłębiać naszą duchowość, tak często krępowaną przez problemy dnia codziennego. Osobom zainteresowanym pogłębieniem wiedzy na temat samego stresu polecam artykuł STRES.
Íñigo Lopez urodził się w roku 1491 na zamku w Loyola w kraju Basków (Hiszpania).Do 30. roku życia oddawał się marnościom świata, a z próżnej żądzy sławy jego największą rozkoszą były ćwiczenia rycerskie. W czasie walk hiszpańsko-francuskich znalazł się w oblężonej Pampelunie. Zraniony poważnie w 1521 r. przez kulę armatnią w prawą nogę, został przewieziony do rodzinnego zamku. Długie miesiące rekonwalescencji były dla niego okresem łaski i gruntownej przemiany. Dla skrócenia czasu podano mu książkę znaną w całym średniowieczu, którą napisał bł. Jakub de Voragine - Złotą legendę. Bratowa podała mu ponadto Życie Jezusa Ludolfa de Saksa. Gdy tylko Inigo wyzdrowiał (chociaż na nogę kulał całe życie), opuścił rodzinny zamek i udał się do pobliskiego sanktuarium maryjnego, Montserrat. Aby zdławić w sobie próżnego człowieka, nie golił się ani nie strzygł, pościł codziennie i biczował się, nie obcinał paznokci, nie nakrywał głowy. Codziennie bywał u dominikanów na Mszy świętej. Oddawał się modlitwie i rozważaniu Męki Pańskiej. Szatan dręczył go gwałtownymi pokusami aż do myśli o samobójstwie. W takich zmaganiach powstał szkic jego najważniejszego dzieła, jakim są Ćwiczenia duchowne. Formę ostateczną otrzymały one dopiero w 1540 roku. Były więc owocem 19 lat przemyśleń i kontemplacji.Ignacy zapoznał się i zaprzyjaźnił z bł. Piotrem Faberem i ze św. Franciszkiem Ksawerym. Do ich trójki dołączyli niebawem Jakub Laynez, Alfons Salmeron, Mikołaj Bobadilla, Szymon Rodriguez i Hieronim Nadal. Wszyscy zebrali się rankiem 15 sierpnia 1534 roku w kapliczce na zboczu wzgórza Montmartre i tam w czasie Mszy świętej złożyli śluby ubóstwa, czystości oraz wierności Kościołowi, a zwłaszcza Ojcu Świętemu. W ten sposób powstał nowy zakon, zwany Towarzystwem Jezusowym. Papież polecił, by Ignacy nakreślił szkic konstytucji nowego zakonu. Ignacy uczynił to pod nazwą Formuła Instytutu. Papież po przejrzeniu jej zażądał, by napisać całe konstytucje. Po wielu przeszkodach Rzym zatwierdził je w 1540 roku. Przez ostatnich 16 lat życia Ignacy był przykuty do swojego biurka i rzadko opuszczał progi domu generalnego swego zakonu, by być zawsze do dyspozycji duchowych synów. Nękany różnymi chorobami i dolegliwościami, 30 lipca 1556 roku zapowiedział swoją śmierć i poprosił o udzielenie mu odpustu papieskiego. Współbracia zdziwili się. Kiedy zaś przypuszczali, że mu jest lepiej, po wieczerzy odeszli od jego łoża. Gdy jednak powrócili dnia następnego, Ignacy był już w agonii i zmarł na ich rękach 31 lipca 1556 r. Pozostawił po sobie 7 tysięcy listów, zawierających cenne pouczenia duchowe, Opowiadanie pielgrzyma oraz Dziennik duchowy - świadectwo mistyki ignacjańskiej. Szczególnie obfity owoc wydają do dziś Ćwiczenia duchowne - pierwowzór rekolekcji. W swoim nauczaniu Ignacy przypominał, że człowiek musi dokonać pewnego wysiłku, aby współpracować z Bogiem. Beatyfikacji Ignacego Loyoli dokonał papież Paweł V (w 1609 r.), a kanonizacji - Grzegorz XV (w 1623 r.). Św. Ignacy jest patronem trzech diecezji w kraju Basków; zakonu jezuitów; dzieci, matek oczekujących dziecka, kuszonych, skrupulantów, żołnierzy oraz uczestników rekolekcji - zarówno rekolektantów, jak i rekolekcjonistów. Jego relikwie spoczywają w rzymskim kościele di Gesu.
Medytacja jest to sposób oraz stan podczas którego umysł rozważa w skupieniu jakieś zagadnienie. Relaksacja natomiast jest jedynie sposobem na wyciszenie organizmu bez skupienia i zaangażowania umysłu w jakikolwiek problem. Obie te metody wykorzystywane są do radzenia sobie w sytuacjach stresowych. Zasadnicza różnica między medytacją a relaksacją polega na poziomie i jakości zmian dokonywanych w naszej psychice. Poprzez medytację staramy się modyfikować przyczynę stresu, a relaksacja walczy jedynie z jego skutkami. Dzięki medytacji możemy wykształcić w sobie taki kręgosłup moralny, który spowoduje dużo mniejszą wrażliwość na stres. Medytacja ignacjańska jest to metoda, forma modlitwy angażująca całego człowieka - jego uczucia, wyobraźnię, wspomnienia. Medytacja musi być sumienna, odbywać się w określonym czasie, w ciszy. Najpierw musimy wykonać swoje obowiązki związane z m.in. pracą, potem wykonujemy medytację, a dopiero wtedy można robić inne rzeczy. W medytacji jednym z najważniejszych elementów jest szczerość przed sobą i Panem Bogiem.
W każdej medytacji wyróżniamy trzy podstawowe bloki:AD MAIOREM DEI GLORIAM- na większą chwałę Bożą!
Posłuchaj „Wprowadzenia do Medytacji Ignacjańskich” o. Remigusza Recława SJ